σηπιόλιθος

ο, Ν

γεωλ. ινώδες ένυδρο πυριτικό ορυκτό τού μαγνησίου, με λευκό, γκρίζο ή υπόλευκο χρώμα, που μοιάζει με το κόκαλο τής σουπιάς, από όπου πήρε και την ονομασία του, αλλ. σήπιο(ν) ή αφρός τής θάλασσας.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ, πρβλ. αγγλ. sepiolite < σήπιον + λίθος].